“Het team maakt gewoon geen lelijke dingen meer.”
Dat is wat er gebeurde met het R&D team van Repak, een machinebouwer uit Drenthe, nadat zij met sixfoot-four zijn gaan samenwerken.
Lees in dit interview wat ingenieurs Lars van der Wal en Pim de Rue van design vinden, hoe hun visie in de loop van de tijd veranderde en wat ze er uiteindelijk uit hebben gehaald.
Een van mijn tot nu toe grootste project begon midden in de tweede lockdown. Ik werd toen gevraagd om als externe designer een groep ingenieurs bij de ontwikkeling van een nieuwe generatie machine te helpen.
“Ik kende Franziska al van de HMI sprintweek, met de miljoen papiertjes op de ramen” lacht Pim, “en toen kwam corona.”
Creatief samenwerken op afstand
In het begin moest iedereen verplicht vanuit thuis werken. Een volledig digitale kick-off workshop en daarna op afstand creatief samenwerken – het is ons meer dan gelukt:
Lars: “Zoals wij nu online vergaderen, ik heb gewoon het gevoel als of je bijna in dezelfde ruimte zit. Daar ben ik super enthousiast over.”
Pim: “Het was toen nieuw, maar in no time moest het ook natuurlijk.”
Sinds projectbegin werken we met inmiddels grote online whiteboards op Miro, en dit loopt verbazingwekkend goed:
Lars: “De manier hoe wij het aangepakt hebben was heel vernieuwend. Technieken zoals bijvoorbeeld de lotusbloem, die werken als de brandweer. Het is een simpele tool die behoorlijk snel werkt.”
Pim: “Het hele project is een enorme vijver van informatie geworden. We hebben ons gek geassocieerd en uiteindelijk is er een dun lijntje uitgekomen die we nu aan het uitwerken zijn. Het is heel waardevol om terug te kunnen kijken.”
Lars: “Een interactieve online sessie kan soms best gênant zijn. Maar ik vind dit een hele geschikte manier om ook stoere ingenieurs mee te kietelen om creatief te worden. Zo’n lotusbloem werkt, plaatjes zoeken werkt, een Mirobord werkt gewoon.”
Meerwaarde creëren voor het project én voor het team
Hoe hebben jullie de samenwerking met 6’4” ervaren?
Lars: “Vroeger was het ontwikkelproces heel erg persoonsgebonden. Het grote voordeel nu is dat de oogkleppen opengezet zijn.”
Pim: “Je bent gewend in een bepaalde richting te kijken op basis van wat je hebt meegemaakt en hoe dingen opgelost zijn in het verleden. En dat is een andere invalshoek. Dit is heel waardevol geweest. En ik heb het idee dat we door de verschillende invalshoeken meer als team zijn gaan werken.
Je hebt een heel andere achtergrond, en je hebt ons geleerd om op een ander manier naar de machine te kijken. Je hebt het over de ‘zachte lijn’ oftewel een ‘achtbaan voor het oog’.”
Lars: “Wat ik heel erg prettig vond en wat denk ik ook heel effectief is dat jij de leiding neemt als buitenstaander. Binnen bepaalde grenzen mogen wij natuurlijk ook zelf meedenken. Als we niet iemand van extern erbij gehaald hadden, dan had dit een van ons moeten zijn. Ik denk dat dit een behoorlijke meerwaarde was.
Pim: “Stel je voor, dat we dit project hadden gedaan zonder jou erbij. Niemand die dit aanstuurt en op gegeven moment zegt: deze stappen moeten we zetten, we gaan nu te veel hierop in, we parkeren dit. Als je die leiding niet hebt, dan verzand je in de details.”
Lars: “Technisch gezien mogen wij daar echt wat van vinden, maar omdat dit ook een design-ontwikkelproject is – het moet er anders uitzien, moderner uitzien – ik denk niet dat we dit zo goed voor elkaar hadden kunnen krijgen zonder iemand van buitenaf.”
Wie zouden jullie dit soort proces kunnen aanbevelen?
Lars: “Voor de machinebouw, daar werkt dit soort methodiek perfect. Als jij een machinefabriek hebt waar jongens werken, die een beetje met die oogkleppen zitten, oudgedienden en nieuwkomers, een gemengd groep dus, dan denk ik dat die methode gewoon heel goed werkt om tot iets te komen waar we trots op mogen zijn.”
Wat veraste je het meest in dit project?
Lars: “Wat ik grappig vond is dat er op gegeven moment werd er gesproken over de nieuwe serie van onze concurrent. En het eerste wat ik dacht toen ik hem zag – en toen wist ik al hoe onze machine eruit zou komen zien – dat ik er wat lacherig ging doen over de machine van hen.
Ik weet dat de engineers daar heel veel energie in hebben gestoken en die komen met dit. Eigenlijk waren wij waarschijnlijk met hetzelfde gekomen als we dit niet onder begeleiding van jou hadden gedaan.
Een recht-toe-recht-aan machine waar dus het lijnenspel op praktische doeleinden geënt is. Toen zag ik voor het eerst het verschil tussen wat er gebeurt als je engineers hun gang laat gaan of als je er hulp bij inroept bij iemand, die er verstand van heeft.”
Waar zie je de meerwaarde van zo’n ‘lijnenspel’?
Lars: “Het is heel moeilijk te beschrijven. Het is meer in balans. Het is rustiger. En dan ben ik niet heel erg goed in het benoemen van dat soort dingen. Maar ik zag gewoon direct de recht-toe-recht-aan onrust in het nieuwe model van ons concurrent. Lijntjes van zijkappen die dus niet overgaan, dat soort dingetjes.”
Pim: “We zouden – waren we zelf aan de slag gegaan – niet tot iets onderscheidends zijn gekomen.”
Lars: “Ik ben heel benieuwd hoe de nieuwe machine ontvangen wordt.”
